periclitatus

periclitatus
pĕrīclĭtor, ātus, 1 (periclitatus, in pass. signif.; v. infra fin. ), v. dep. a. and n. [periculum].
I.
Act.
A.
In gen., to try, prove, test any thing, to make a trial of, put to the test (class.;

syn.: experior, tento): periclitatus animum sum tuum, quid faceres,

Plaut. Am 3, 2, 33:

an periclitamini Quid animi habeam,

id. ib. 2, 2, 57:

belli fortunam tentare ac periclitari,

Cic. Verr. 2, 5, 50, § 132:

omnia,

id. Quint. 31, 96: fidem alicujus. Sol. 19:

in periclitandis experiundisque pueris,

Cic. Div. 2, 46, 97:

periclitandae vires ingenii,

id. de Or. 1, 34, 157:

exerceri in rebus cominus noscendis periclitandisque,

Gell. 13, 8, 2.—
B.
In partic., to put in peril, to endanger, risk, jeopard (rare but class.): non est saepius in uno homine salus summa periclitanda rei publicae, Cic. [p. 1344] Cat. 1, 5, 11.—
II.
Neutr.
A.
To try, attempt, make an attempt (class.): periclitari volui, si, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

cotidie quid nostri auderent, periclitabatur,

Caes. B. G. 2, 8; Cic. Off. 3, 18, 73.—
2.
Pregn., to venture, to be bold or enterprising (post-Aug.):

proeliis et periclitando tuti sunt,

Tac. G. 40.—
B.
To be in danger or peril, to incur or be exposed to danger, to be endangered or imperilled (class.):

ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur,

Caes. B. G. 6, 33: ne de summā imperii populus Romanus periclitetur, Aug. ap. Suet. Tib. 21.—
(β).
With abl.:

famā ingenii,

Liv. 40, 15:

capite,

to have one's head in danger, be in danger of losing one's head, Mart. 6, 26, 1:

veneno,

Just. 37, 3, 7:

paralysi,

Plin. 20, 15, 59, § 165:

causā,

to be on trial, Quint. 7, 2, 12.—
(γ).
With gen. (postclass.):

capitis,

to be in peril of one's life, App. M. 8, p. 216, 13.—
(δ).
With inf. (postAug.):

periclitabatur totam paene tragoediam evertere,

Petr. 140:

rumpi,

Quint. 11, 3, 42; Plin. 26, 11, 69, § 112.—With ab and abl.:

ab obtrectatore,

Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With pro:

pro veritate,

Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With propter:

propter te cotidie,

Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29:

propter peccatum,

Petr. 30, 7.—With ex:

periclitantes ex canis rabiosi morsu,

Plin. 32, 5, 19, § 54.—
2.
Trop.: ut verba non periclitentur, that the words may run no danger (of losing the cause), Quint. 7, 3, 17.—Hence, pĕrīclĭtātus, a, um, part. perf.; in pass. signif., tried, tested:

periclitatis moribus amicorum,

Cic. Lael. 17, 63.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • Periclitate — Pe*ric li*tate, v. t. [L. periclitatus, p. p. of periclitari, fr. periculum.] To endanger. [Obs.] [1913 Webster] Periclitating, pardi! the whole family. Sterne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • CASTELLANUS — I. CASTELLANUS Bassiano oriundus, Poeta, an magis Historicus, Bernardin. Scardeonius, Hist. Pat. Pacem Friderici I. et Alexandri III. versu proscutus est. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 798. Leand. descr. Italiae, p. 480. II. CASTELLANUS… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONSTANTINOPOLIS — prius Byzantium, Thraciae caput fuit; et cum a Severo A. C. 197. direpta esset, a Constantino M. instaurata est, et Imperii sedes constituta, Nova Roma dicta. In finibus Thraciae sita, tam commodô locô, ut nemo ultto, citroque traiectiones Asiae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FRANCISCUS I — I. FRANCISCUS I. Gall. Rex cognom. Magnus, et Restaurator literarum, soccessit A. C. 1515. socero Ludov. XII. Natus Carolo Aurelian. Com. Engolism. ex Ludov. Sbauda, A. c. 1494. matitus Claudiae Francicae, quae Carolo Austr. iam erat desponsata.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GERMANIA — I. GERMANIA regio Europae latissima, quae a Gallis, Rhaetis, ac Pannoniis, Rheno, et Danubio fluminibus, a Sarmatis, Dacisque metu mutuo, ac montibus separatur: cetera am bit Oceanus, latos sinus et insularum immensa spatia complectens. Germaniae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HERBIPOLIS — Francorum Orientalium caput, Germanice Wirtzburg, a dulci musto, quod Herbipolensis ager suppeditat, nomen obtinere videtur. Urbs est in plano sita, collibus vitiferis, amoenis hortis et pratis ornata, Academiaque celebris. Fossis, vallis,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HONORIUS IV — Rom. antea Iacobus Savellus, Papa Rom. A. C. 1285. post Martinum IV. Podagra mire excruciatus, per Paudulphum frattem praedones pepulit, Angliae Regi decimas neganti restitit, Petrum Arragonium excommunicavit, Germaniam, Antecessorem imitatus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JEREMIA I — Patr. CP. post Theoleptem, A. C. 1520. Quo Hierosolymis absente, Iohannicus quidam, maius Imp. tributum pollicitus, ei surrogatus est: Sed Ieremias reversus, ope Ibrahimi Vezirii pepulit aemulum, ob modestiam et lenitatem Graecis gratissimus.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUSTINIANUS II — cogn. Rhinotmetus, Rom. Imp. Constantino Barbato parri successit, A. C. 685. Is primo operâ Leontii, Iberos, Armenios, Albanos, Medosqueve Saracenis eripuit, et rursus Mardaitas praesidium utile e Libano, factâ pace cum Abedmelecho, qui et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MARTINUS II — MARTINUS II. seu IV. si Martinus I. et II. inter Martinos referantur, Gallus, successit Nicolao III. A. C. 1281. postquam 6. menses sedes vacâsset. Germanis infensissimus, Carolo Siculo honores ademptos restituit, Petrum Arragonium, ob Vesperas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO Henricus cogn. Magnanimus — OTHO Henricus cognomine Magnanimus fil. Ruperti cogno mine Virtuosi (qui tristi bello Bavarito stirpem involvit) mortuô patruô, Ludovicô III. cognomine Pacificô, Electore, in Electoratu nec invitus praeteritus est, alterô patruô Fridericô II.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”